मी रस्ता बोलतोय मराठी निबंधAutobiography of road Essay | Mi Rasta Boltoy Nibandh |

 

मी रस्ता बोलतोय मराठी निबंधAutobiography of road Essay | Mi Rasta Boltoy Nibandh |

रस्ते हे आपल्या दैनंदिन जीवनाचा अविभाज्य भाग आहेत, जे आपल्याला आपल्यासाठी महत्त्वाची ठिकाणे आणि लोकांशी जोडतात. रस्त्याच्या आत्मचरित्राची कल्पना सुरुवातीला विचित्र वाटू शकते, परंतु रस्त्यांनी वेळ आणि अवकाशातून केलेला प्रवास समजून घेण्याचा हा एक आकर्षक मार्ग आहे. या निबंधात, आम्ही रस्त्याच्या उत्पत्तीपासून त्याच्या भविष्यापर्यंतचे जीवन आणि काळ एक्सप्लोर करू.

प्रत्येक रस्त्याची एक कथा असते आणि त्याची सुरुवात त्याच्या उत्पत्तीपासून होते. प्राचीन चीनमधील प्रसिद्ध सिल्क रोडसारखे पहिले रस्ते प्राणी किंवा मानवांनी बनवलेल्या मार्गांशिवाय दुसरे काही नव्हते. जसजशी सभ्यता विकसित होत गेली, तसतसे रस्ते व्यापार, दळणवळण आणि वाहतुकीसाठी आवश्यक बनले. पहिला अभियंता रस्ता रोमन अॅपियन वे आहे, जो 312 बीसी मध्ये बांधला गेला असे मानले जाते. हा अभियांत्रिकीचा एक चमत्कार होता, ज्याने रस्त्यांच्या विकासाचा मार्ग मोकळा केला, जसे की आपण आज ओळखतो.

मात्र, रस्त्यांचे बांधकाम आव्हानांशिवाय नव्हते. रस्ते बांधणाऱ्यांना कठीण भूप्रदेश, कठोर हवामान आणि मर्यादित संसाधने यांचा सामना करावा लागला. रस्ता बांधण्यासाठी लागणारा खर्चही लक्षणीय होता, ज्यामुळे ते श्रीमंत आणि शक्तिशाली लोकांसाठी राखीव होते. तरीही, शहरे, शहरे आणि देशांना जोडणारे रस्ते बांधले जात राहिले.

कालांतराने समाजाच्या बदलत्या गरजा पूर्ण करण्यासाठी रस्ते विकसित झाले. वाफेच्या इंजिनासारख्या तंत्रज्ञानाच्या विकासामुळे रेल्वे आणि कार यासह वाहतुकीचे नवीन प्रकार निर्माण झाले. यामुळे, नवीन प्रकारचे रस्ते, जसे की महामार्ग आणि मोटारवे तयार झाले.

वाणिज्य आणि वाहतुकीमध्ये रस्त्याची भूमिका देखील वाढली, रस्ते हे माल आणि लोकांच्या वाहतुकीचे प्राथमिक साधन बनले आहेत. जसजसे जग अधिक जोडले गेले, तसतसे देशांमधील व्यापार आणि दळणवळण सुलभ करण्यात रस्त्यांनी महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावली.

संपूर्ण इतिहासात, घटना आणि मानवी वर्तन घडवण्यात रस्त्यांनी महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावली आहे. युद्ध आणि संघर्षाच्या काळात, सैनिक, पुरवठा आणि शस्त्रे यांच्या वाहतुकीसाठी रस्त्यांचा वापर केला जात असे. उदाहरणार्थ, सिल्क रोडने आशियाला युरोपशी जोडण्यात, व्यापार आणि सांस्कृतिक देवाणघेवाण सुलभ करण्यात महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावली.

जसजसा वेळ निघून गेला तसतशी रस्त्याची भूमिका बदलत गेली आणि त्याचे महत्त्वही बदलत गेले. विमान प्रवास आणि इंटरनेटच्या आगमनाने, रस्त्यांनी त्यांचे काही महत्त्व गमावले. तथापि, ते आपल्या जीवनात आणि समाजात आवश्यक भूमिका बजावत आहेत.

रस्त्यांचा समाज आणि मानवी वर्तनावरही खोलवर परिणाम झाला आहे. उदाहरणार्थ, महामार्गांनी लोकांसाठी स्वातंत्र्य आणि गतिशीलतेची भावना निर्माण केली आहे, ज्यामुळे त्यांना देशाच्या विविध भागात सहज प्रवास करता येतो. त्यांनी उपनगरांच्या वाढीसाठी आणि शहरी भागाबाहेरील नवीन समुदायांच्या विकासाची सोय केली आहे.

शिवाय, हा रस्ता सांस्कृतिक महत्त्वाचे प्रतीक बनला आहे. अनेक प्रसिद्ध रस्ते आयकॉनिक बनले आहेत, जसे की युनायटेड स्टेट्समधील रूट 66 किंवा ऑस्ट्रेलियातील ग्रेट ओशन रोड. या रस्त्यांनी कला, साहित्य आणि संगीत यांना प्रेरणा दिली आहे आणि ते आपल्या सांस्कृतिक वारशाचा एक भाग बनले आहेत.

रस्त्याने शहरे आणि समुदायांना आकार देण्यातही भूमिका बजावली आहे. उदाहरणार्थ, 1950 आणि 1960 च्या दशकात युनायटेड स्टेट्समधील महामार्गांच्या बांधकामाचा शहरी भागांवर खोलवर परिणाम झाला, ज्यामुळे उपनगरीय समुदायांचा विकास झाला आणि शहराच्या अंतर्गत परिसरांची घट झाली.

भविष्याकडे पाहता, रस्त्यांमध्ये लक्षणीय बदल होणार आहेत. नवीन तंत्रज्ञान, जसे की इलेक्ट्रिक आणि स्वायत्त वाहने, आम्ही वापरतो आणि रस्त्यांशी संवाद साधतो. याचा समाज आणि पर्यावरणावर परिणाम होईल, जसे की उत्सर्जन आणि गर्दी कमी करणे.

तथापि, निधी देणे आणि पायाभूत सुविधांची देखभाल करणे आणि रस्त्यांचा पर्यावरणावर होणारा परिणाम दूर करणे यासारख्या आव्हानांना तोंड द्यावे लागेल. आपल्या कृतींचे दीर्घकालीन परिणाम विचारात घेणे आणि भविष्यातील पिढ्यांसाठी आपली रस्ते व्यवस्था टिकाऊ आहे याची खात्री करणे आवश्यक आहे.

शेवटी, एक साधा मार्ग म्हणून नम्र सुरुवात केल्यापासून रस्ता खूप पुढे गेला आहे. संपूर्ण इतिहासात, वाणिज्य, वाहतूक आणि संस्कृतीत महत्त्वपूर्ण भूमिका बजावत, समाजाच्या बदलत्या गरजा पूर्ण करण्यासाठी ते विकसित आणि रुपांतरित झाले आहे. भविष्याकडे पाहता, रस्ता महत्त्वाची भूमिका बजावत राहील, परंतु आपण या महत्त्वपूर्ण संसाधनाचा जबाबदारीने वापर आणि देखभाल करू याची खात्री करणे आपल्यावर अवलंबून आहे.

सर्वात जुने रस्ते हे सुरुवातीच्या मानवांनी त्यांच्या सभोवतालच्या परिसरात नेव्हिगेट करण्यासाठी बनवलेले सोपे मार्ग होते. हे मार्ग अनेकदा पायी रहदारीने तयार केले गेले आणि पाणी, अन्न आणि निवारा यासारख्या महत्त्वाच्या स्त्रोतांकडे नेले. कालांतराने, हे मार्ग अधिक परिभाषित आणि संघटित झाले, रस्त्यांमध्ये विकसित झाले.

प्राचीन मेसोपोटेमियामधील सर्वात जुने रस्ते सुमारे 4000 बीसीचे आहेत. हे रस्ते व्यापार आणि वाहतुकीसाठी वापरले जात होते आणि जमिनीवर गुळगुळीत करून आणि गुळगुळीत पृष्ठभाग तयार करण्यासाठी रेव किंवा घाण जोडून तयार केले जात होते.

प्राचीन काळी, व्यापार आणि व्यापार सुलभ करण्यात रस्त्यांची भूमिका महत्त्वाची होती. रोमन, विशेषतः, त्यांच्या संपूर्ण साम्राज्यात 50,000 मैलांचे रस्ते बांधून रस्ते बांधण्याच्या कौशल्यासाठी प्रसिद्ध होते. या रस्त्यांमुळे माल आणि सैन्याची जलद हालचाल शक्य झाली आणि संपूर्ण साम्राज्यात एकता आणि एकसंधतेची भावना प्रस्थापित करण्यात मदत झाली.

चीनला भूमध्य समुद्राशी जोडणारा सिल्क रोड हा 4,000 मैलांवर पसरलेला एक महत्त्वाचा व्यापारी मार्ग होता. या रस्त्यामुळे पूर्व आणि पश्चिम यांच्यातील वस्तू, कल्पना आणि संस्कृती यांची देवाणघेवाण सुलभ झाली.

औद्योगिक क्रांतीच्या आगमनाने, रस्ते समाजासाठी अधिक गंभीर बनले. ऑटोमोबाईलचा उदय आणि जलद वाहतुकीची गरज यामुळे महामार्ग आणि आंतरराज्ये बांधली गेली, ज्यामुळे आपण प्रवास आणि प्रवास करण्याच्या पद्धतीमध्ये क्रांती घडवून आणली.

वाहतुकीची सोय करण्यासोबतच, आर्थिक विकासातही रस्त्यांची महत्त्वाची भूमिका आहे. महामार्गांनी व्यवसायांना विस्तारित आणि नवीन बाजारपेठांपर्यंत पोहोचण्याची परवानगी दिली आहे, ज्यामुळे आर्थिक क्रियाकलाप आणि नोकरीत वाढ झाली आहे. रस्ता हा आधुनिक वाणिज्य आणि उद्योगाचा अत्यावश्यक घटक बनला आहे.

 

मी डॉक्टर झालो तर…’ मराठी निबंध Essay on if I were Doctor in Marathi

 

मी डॉक्टर झालो तर..’मराठी निबंधEssay on if I were Doctor in Marathi

मी भविष्यात काय होईल याबद्दल मी आधीच विचार केला आहे. होय, माझे स्वप्न वैद्यकीय शिक्षण घेतल्यानंतर कुशल डॉक्टर बनण्याचे आहे. डॉक्टर हा समाजाचा महान सेवक आहे. तो आजारी लोकांना नवीन जीवन देतो. वैद्यकीय सेवेच्या या चमत्काराने मला भुरळ घातली आहे. मला देखील डॉक्टर बनून माझ्या समाजाची आणि देशाची सेवा करण्याची इच्छा आहे.

आज आपल्या देशात कॉलरा, मलेरिया, कांजिण्या यासारखे आजार कमी झाले आहेत, परंतु इतर बर्‍याच आजारांनी डोके वर काढले आहे. खोकला, सर्दी, ताप, डोकेदुखी इत्यादी आजारांमुळे असंख्य लोक त्रस्तच आहेत. टी.बी. किंवा टायफाइड, मधुमेह आणि कर्करोग सारखे भयंकर आजार देखील या देशात मुबलक प्रमाणात आढळतात. देशातील गरीब वर्ग या आजारांनी त्रस्त आहे. मला डॉक्टर बनून या रूग्णांवर उपचार करायचा आहे, त्यांना आजारापासून मुक्त करावयाचे आहे आणि अशा प्रकारे मला लोकसेवेची सुवर्ण संधी मिळावी, अशी माझी इच्छा आहे.

डॉक्टर म्हणून मी काय करेन?

आज आपल्या गावांना डॉक्टरांची मोठी गरज आहे. म्हणून मी माझ्या गावात दवाखाना उघडणार आहे. आजचे नवीन डॉक्टर शहरांमध्ये राहणे पसंत करतात, परंतु मला गरिबांची सेवा करायची आहे. म्हणूनच मला गावाचा डॉक्टर होण्यात अजिबात संकोच होणार नाही. माझ्या कार्यक्षम उपचारांमुळे मी माझ्या गावातील लोकांचे दु:ख हलके करीन. ते माझ्याकडे त्यांच दुःख घेऊन येतील आणि माझ्या इथून हसतमुख जातील. त्यांच्या आनंदातच मला खरा आनंद मिळेल.

इतर कामे

डॉक्टर म्हणून मी फक्त माझ्या क्लिनिकमध्ये बसणार नाही. मी गावातील लोकांमध्ये मिसळेल आणि त्यांच्यात वैज्ञानिक समज स्थापित करेन. मी त्यांना स्वच्छतेचे महत्त्व समजावून सांगेन आणि आरोग्याबद्दल जागरूक करीन. निरक्षरता आणि अस्वच्छतेमुळे आपल्या स्वर्गासारखी गावे बर्‍याच रोगांनी नरक बनलेली आहेत. मी लोकांना या नरकातून सोडवीन.

आदर्श

आर्थिकदृष्ट्या, डॉक्टर होणे देखील वाईट नाही. या व्यवसायात तोटा होण्याची भीती किंवा वेगवान मंदीची शक्यता नाही. पण पैसे मिळवणे हे माझे उद्दीष्ट ठरणार नाही. माझ्यासाठी डॉक्टर होणे म्हणजे दीनबंधू होण्याचा मार्ग आहे. मी हे कधीही विसरणार नाही की डॉक्टरिंग हा एक व्यवसाय आहे जो सार्वजनिक सेवेचा आनंद देतो! म्हणूनच, मी एक आदर्श डॉक्टराप्रमाणेच गावकऱ्यांना चांगले आरोग्य प्रदान करणे माझे प्रथम कर्तव्य समजेल.

समारोप

डॉक्टर होणे माझ्यासाठी खूप अभिमान आणि आनंदाची गोष्ट असेल. सार्वजनिक सेवेद्वारे देवाची सेवा करण्याची माझी इच्छा पूर्ण होईल का?

 

पृथ्वीचे मनोगत] पृथ्वी बोलू लागली तर निबंध- Pruthviche Manogat Marathi Nibandh

           पृथ्वी ही सर्व सृष्टीला जन्म देणारी माताच आहे म्हणूनच पृथ्वीला आपली संस्कृतीत धरणी माता म्हटले आहे. परंतु आज मनुष्याने स्वताच्या स्वार्थासाठी हा पृथ्वीला प्रदूषित करणे सुरू केले आहे. पण तुम्ही कधी विचार केला आहे की जर पृथ्वी बोलू लागली तर..? जर नाही तर आज पृथ्वी संपूर्ण मानव जातीला काहीतरी संदेश देणार आहे. आजच्या या लेखात आपण पृथ्वीचे मनोगत या विषयावर मराठी निबंध पाहणार आहोत

       पृथ्वी बोलू लागली तर निबंध- Pruthviche Manogatमी पृथ्वी आहे माझ्यात सर्व काही सामावलेले आहे. मनुष्य, झाडे-झुडपे, पशु-पक्षी, घरे-दुकाने, नद्या-समुद्र इत्यादी सर्व गोष्टींचा भार मी उचललेला आहे. मला माझ्या निर्मिती बद्दल अधिक आठवत नाही. परंतु काही शास्त्रज्ञाचे मानणे आहे की माझे निर्माण आज पासून जवळपास 5 अब्ज वर्षांपूर्वी झाले होते. अंतरिक्षात वेगवेगळ्या गॅसेस च्या मिश्रणाने जोरदार विस्फोट झाला. या विस्फोटामुळे एक आगीचा मोठा गोळा तयार झाला या गोळ्याला आज आपण सूर्य म्हणतो. विस्फोटामुळे चारही बाजूंना धुळीचे कण निर्माण झाले. गुरुत्वाकर्षणाच्या सहाय्याने हे छोटे छोटे धुळीचे कण एकमेकांना जुळत गेले. व या कणांपासून लहान मोठे दगड गोटे तयार झाले हे दगड गोटे एकमेकांना जुळून आपली सूर्यमाला तयार झाली.

सुरुवातीच्या काळात माझे तापमान इतर ग्रह आणि सुर्याप्रमानेच तीव्र होते परंतु हळू हळू मी थंड झाले. या नंतर माझ्यावर आकाशातून वेगवेगळ्या उल्का पडू लागल्या. या उल्कां आदळल्याने माझ्यावर वेगवेगळे बेट तयार झाले. या उल्कांसोबताच माझ्यावर जीवनाची उत्पत्ती करणारे काही खनिज पदार्थ आणि अमिनो आम्ले आले. या मुळे हळू हळू लहान अमीबा पासून प्रगत होत आजचा मनुष्य निर्माण झाला.

     माझ्या या उत्पत्तीची कथा विज्ञान तसेच वेगवेगळ्या धर्मांमध्ये वेगवेगळी सांगितली आहे. परंतु या गोष्टीचा जास्त काही फरक पडत नाही. आज माझा आकार गोलाकार आहे. मी जातपात धर्म मानत नाही, कोणत्याही व्यक्तीशी उच नीच भेदभाव करत नाही. मनुष्य मला नुकसान पोहचवून स्वतःचेच नुकसान करवून घेतोय. माझ्यावर अनेक हानिकारक पदार्थ तयार केले जात आहे. मोठ्या प्रमाणात नष्ट न होणारा कचरा, पॉलिथिन इत्यादी माझ्यावर टाकले जात आहे. मनुष्य त्याच्या थोड्या फायद्यासाठी माझ्या आत रासायनिक कीटकनाशके टाकून मला नापीक करीत आहे. तुमच्या या कीटकनाशकांमुळे मला खुप नुकसान पोहोचत आहे. आज मनुष्याने माझ्यावर जल प्रदूषण, वायू प्रदूषण, ध्वनी प्रदूषण आणि मृदा प्रदूषण मोठ्या प्रमाणात केले आहे.

       जरी मनुष्याने स्वतःच्या स्वार्थासाठी मला हानी पोहचवणे सुरू केले असले तरी मला या गोष्टीचा आनंद आहे की परमेश्वराने दृष्टांच्या नाश करण्यासाठी माझ्यावर अनेक अवतार घेतले आहेत. भगवान विष्णु, मुहम्मद पैगंबर, येशू ख्रिस्त या सारख्या देवांनी मला आपल्या चरण स्पर्शाने अधिक पवित्र केले आहे. देवी आदिशक्ती ने माझ्या भूमीवर अवतरित होऊन अनेक राक्षसांचा अंत केलेला आहे.

      शेवटी मी एवढेच सांगू इच्छिते की जर तुम्ही मला नुकसान पोहचविणारे तर त्याचा सरळ प्रभाव तुमच्या जीवनावर पडेल. मला निर्मात्याने आतून खूप सुंदर बनवले आहे. माझ्यामध्ये अनेक सुंदर बाग बगीचे आहेत. मनुष्य आणि पशु पक्षी यांचे जीवन माझ्या मुळेच सुरक्षित आहे. म्हणून माझा नको तर स्वतःचा विचार करून तुम्ही प्रदूषण थांबवा. आणि मला सर्व जीवनासाठी एक सुरक्षित स्थान बनवा.

 

मानव मंगळावर पोचला तर मराठी निबंध | manav mangal var pochala tar marathi nibandh

मानव मंगळावर पोचला तर मराठी निबंध | manav mangal var pochala tar marathi nibandh

नमस्कार मित्र-मैत्रिणींनो आज आपण मानव मंगळावर पोचला तर  मराठी निबंध बघणार आहोत.  हा एक कल्पनात्मक प्रकारचा निबंध आहे. कारण अजूनतरी कोणत्याही देशांतील मानवाने मंगळावर आपले पाऊल ठेवले नाही.  यात मानव मंगळावर पोचल्यावर कोणत्या नवीन गोष्टी करू शकतो याबद्द्ल माहिती दिली आहे .

भिंतीवरचे कॅलेंडर इ. स. 2040 हा काळ दाखवत होते. मी मंगळावरच्या प्रवासाला निघालो होतो. त्यामुळे आप्तगणांचा निरोप घेण्याचा कार्यक्रम सुरू होता. या सर्वांची परत भेट केव्हा होणार, या विचाराने मन साशंक होते; पण त्याच वेळी एवढ्या मोठ्या कामगिरीसाठी भारताचे प्रतिनिधित्व करायला मिळणार, या विचाराने मी आनंदितही होतो.

मंगळाची विविध छायाचित्रे आता 'नासा'कडे गोळा झाली आहेत. त्यांच्या संशोधनातून हे सिद्ध झाले आहे की, मंगळावर काही वर्षांपूर्वी मनुष्यवस्ती असावी आणि महाप्रलयामुळे ती नष्ट झाली असावी. पण मंगळाची माती ही जीवन व जीव यांची चिन्हे दाखवते. चंद्रापेक्षाही मंगळ हा ग्रह पृथ्वीवरच्या मानवाच्या वास्तव्याला अनुकूल दिसत होता. त्या निष्कर्षानुसारच जगातील सर्व प्रमुख राष्ट्रांचे प्रतिनिधी आज मंगळावर जात होते.

अमेरिकेतील 'नासा केंद्रा'वरील तीन महिन्यांचे प्रशिक्षण पूर्ण झाल्यावर आमचा चमू मंगळावरील प्रवासासाठी निघाला. आमच्या चमूत वेगवेगळ्या राष्ट्रांतील पंधरा उमेदवार होते. शिवाय पाच अमेरिकन तज्ज्ञही होते. ते यापूर्वी पाच वेळा मंगळावर जाऊन आलेले होते. आमचे 'मार्स सर्व्हेअर' उडाले आणि खरोखरच पृथ्वीशी असलेला आमचा थेट संपर्क तुटला!

अलगद कापसाच्या गादीवर उतरावे, तसे आम्ही मंगळावर उतरलो. प्रथमदर्शनीच आम्हांला एक आश्चर्य दिसले. त्यावेळी पश्चिमेला आणि पूर्वेला दोन्हीकडे चंद्रोदय होत होता, हे कसे? तेव्हा मला आठवले की, मंगळाला दोन चंद्र आहेत. अनेक बाबतीत मंगळ व पृथ्वी यांच्यात बरेच साम्य होते; बहीण-भावासारखे साम्य! पण पृथ्वीसमोर मंगळ हे चिमुकले बाळ आहे. पृथ्वीच्या केवळ ११ टक्के वस्तुमान आणि पृथ्वीच्या त्रिज्येपेक्षा थोडा जास्त म्हणजे ६८०० किलोमीटर व्यास. मंगळाच्या मातीत असणाऱ्या जास्त प्रमाणातील आयर्न ऑक्साइडमुळे मंगळ लाल दिसतो.

मग आम्ही सारे पृथ्वीवासीय मंगळाची ओळख करून घेण्यासाठी बाहेर पडलो. मंगळावर पृथ्वीसारखेच ऋतुचक्र आहे. फरक इतकाच की, प्रत्येक ऋतूचा कालावधी सुमारे सहा महिन्यांचा असतो. मंगळावरील सृष्टीला 'रौद्रभीषण' हेच नाव योग्य वाटेल. उंच उंच पर्वत आणि खोल खोल दऱ्या यांनी मंगळाचे भूपृष्ठ व्यापलेले आहे. त्यात असंख्य विवरेही आहेत. ऑलेम्पस मॉन्स हे मंगळावरील आणि साऱ्या सूर्यमालेतील सर्वोच्च शिखर ९०,००० फूट उंचीचे आहे.

प्रत्येक राष्ट्राला आपल्या वसाहतीसाठी मंगळावरचा भाग निवडायचा होता. सगळ्या मंगळाची पाहणी केल्यावर मी सर्वोच्च शिखर निवडले. अहो, म्हणजे तेथे 'हिल स्टेशन' उभारता येईल ! पर्यटकांसाठी हॉटेल काढता येईल. कारण जगातील सगळेच पर्यटक पुढे-मागे मंगळावर येणारच! ऑक्सिजन सिलिंडर आणि पाण्याच्या बाटल्या यांचे कारखाने काढण्याचे नियोजनही मी केले. पृथ्वीवर परत गेल्यावर सगळ्या 'मंगळ' असलेल्या मंगळ्यांना आणि ज्यांचा जन्म मंगळवारी झाला आहे त्यांना मंगळावर पाठवावे, असे मी भारत सरकारला सुचवणार होतो.

इतक्यात आपल्याला कोणीतरी हाक मारत आहे, असे माझ्या लक्षात आले. डोळे उघडून पाहिले तर आई मला उठवत होती. ती म्हणाली "अरे, असं काय सारखं मंगळ मंगळ' करतोस?"

म्हणजे मी स्वप्नात मंगळावर भरारी मारून आलो तर...!

मित्रांनो तुम्‍हाला हा निबंध कसा वाटला हे  तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . धन्‍यवाद

चांदण्यातील सहल- chandanyatil sahal

 

              चांदण्यातील सहल chndanyatil sahal

 चांदण्यातील सहल- chandanyatil sahal

        आमच्या कनिष्ठ महाविदयालयातील दरवर्षीची सहल ही शैक्षणिक स्वरूपाचीच असते. या वर्षी ती आकाशदर्शनाची होती. या आकाशदर्शनाच्या सहलीमुळे आम्ही चांदण्याचा विलक्षण आनंददायक अनुभव घेतला.

      आकाशदर्शनासाठी गावाजवळच्याच एका टेकडीवर जाण्याचे ठरले होते. बरोबर दुर्बिणीही घेतल्या होत्या. आम्ही वीस-पंचवीस मुलं-मुली महाविदयालयाच्या प्रांगणातून निघालो.पौर्णिमेची रात्र असल्यामुळे चांदण्याला जणू भरती आली होती. सारा आसमंत चांदण्याने तुडुंब भरला होता. आभाळ निरभ्र होते. आजूबाजूला विस्तीर्ण शेते पसरली होती.  गावाबाहेर आल्यामुळे सर्वत्र शांतता होती.

        हवेत सुखद गारवा जाणवत होता. दूरवरून रातराणीचा व मधुमालतीचा संमिश्र गंध ये असल्यामुळे जणू काही चांदण्यालाच गंध येतो आहे, असा भास होत होता. आजूबाजूची झाडे आणि समोरचे डोंगर चांदण्यात न्हाऊन निघत होते.या भारलेल्या वातावरणात कोणा एका मुलीला चांदण्यावरचे गाणे आठवले… ‘चांदणे शिंपीत जाशी चालता तू चंचले’… तिने ते सुरेल आवाजात म्हटले. मग अनेकांनी चांदण्याच्या गाण्यांच्या आठवणी काढल्या.

      सरांनी कविवर्य बा. भ. बोरकर, कुसुमाग्रज, मर्लेकर, ना. धों. महानोर इत्यादी कवींच्या चांदण्यावरील कविता म्हणून दाखवल्या. मग अशा ओळी, कविता आठवण्याची अहमहमिकाच लागली. रस्त्याच्या कडेला छोटेसे जलाशय लागले.त्यात फारसे पाणी नव्हते; पण त्या संथ जलात आकाशाचे फार सुरेख प्रतिबिंब पडले होते. चला आता, टेकडीवर जाऊन तारे पाहू या,’ सरांच्या या शब्दांसरशी आम्ही सर्वजण डोंगर चढू लागलो.

       अर्ध्या तासातच आम्ही डोंगरमाथ्यावर जाऊन पोहोचलो. तिथल्या छोट्याशा देवळाबाहेर सर्वजण थांबलो. सरांनी दुर्बीण स्टँडवर लावली आणि एकेकाला नक्षत्रे दाखवून त्यांच्याविषयी ते माहिती देऊ लागले.

सारी आकाशगंगा डोळ्यांसमोर तरळत राहिली. आकाशातील तारकापुंजांनी आमचे लक्ष वेधून घेतले. जणू काही प्राजक्त फुलून त्याची पांढरीशुभ्र फुले चांदण्यांच्या रूपाने आकाशात सगळीकडे पसरली आहेत असे भासत होते.तांबूस मंगळ, निळा तेजस्वी शुक्र आणि विविध गांच्या छटा असलेले इतर ग्रह पाहिल्यावर आकाशाचे सरोवर अनेकविध रंगांच्या कमळांनी फुलून गेल्यासारखे वाटत होते. रुपेरी रथात बसून रजनीनाथ आकाशात पूर्वेकडून पश्चिमेकडे मार्गक्रमण करीत होता.

       निसर्गाने आकाशात मुक्तहस्ताने उधळलेली नक्षत्रमौक्तिके मनाला भुरळ घालत होती. अरसिक माणसाला आणि निर्बुद्धालाही काव्यस्फूर्ती व्हावी, इतके ते दृश्य विलोभनीय होते! तेवढ्यात आमच्या एका मित्राने बासरीचे सूर आळवायला सुरुवात केली.

त्या स्वरांनी आमचे नानच हरपले. तो नयनरम्य देखावा मनात साठवून आम्ही परतीची वाट चालू लागलो. तेव्हा ते सूरही आमच्या मनात दूरपर्यंत रेंगाळत राहिले. जणू काही चांदण्यालाच स्वर फुटला होता !

वीज नसती तर

 

                 💣💣वीज नसती तर💣💣

                  नमस्कार मित्र-मैत्रिणींनो आज आपण वीज नसती तर  मराठी निबंध बघणार आहोत. टिव्ही वर रिलायन्स पॉवरची जाहिरात चालू होती. 'पॉवर ऑन तर इंडिया ऑन'. माझ्या मनात आले, खरच आज जर वीज नसती तर? असा विचार मनात यायला आणि लाइट जायला एकच गाठ पडली. अरे बापरे, आता अभ्यास कसा करायचा? परिक्षा तर तोंडावर आल्यात.

         तेवढयात बाबांचा आवाज आला, 'अरे आज टिव्हीवर बजेट दाखवणार होते. लाइट नाहीत, आता कसे कळेल?' मला जाणवले की वीजेमुळे खरोखर आपले जीवन किती सोपे बनले आहे. एडिसन ने वीजेवर चालणाऱ्या बल्बचा शोध लावला आणि मानवाचे सर्व जीवनच बदलून गेले.

         वीजेंचे आपल्या आयुष्यात किती महत्त्व आहे. थोडा वेळ वीज नसली तर आपल्या रोजच्या कामात किती गडबड गोंधळ माजतो. मी बाहेर डोकावले. सर्वत्र मिट्ट काळोख पसरला होता. सर्व व्यवहार ठप्प झाले होते. वीजेच्या नसण्याने सर्व कारखाने, उद्योगधंदे बंद होणार. उत्पादन बंद होणार.

         देशाचे केवढे नुकसान. आज टिव्ही, फ्रीज, मिक्सर, पंखे, कुलर ही सर्व साधने आपल्या आयुष्याचा अविभाज्य भाग बनली आहेत. टिव्ही नाही म्हणजे मनोरंजन नाही. मिक्सर नाही म्हणजे स्त्रियांची पंचाइतच.

         उन्हाळयाच्या दिवसात पंखे, कुलर बंद म्हणजे उकाड्याने जीवन हैराण व्हायचा. फ्रीज बंद असले तर कुठले आइस्क्रीम आणि कुठले थंड पाणी? कॉम्प्यूटर्स ही बंद. म्हणजे सगळे आयटी क्षेत्र क्षणात बंद होईल. हॉस्पिटल्सची बरीच उपकरणे वीजेवरच चालतात.

         वीज नसेल तर रोग्यांचे किती हाल होतील. अनेक प्रकारच्या शस्त्रक्रिया पारच पाडता येणार नाहीत. खरे म्हणजे आजकाल सर्वच क्षेत्रात वीजेचा वापर वाढतो आहे. 

          पण मागणी तितका पुरवठा होऊ शकत नाही, हीच खरी अडचण आहे. विजेचा तुटवडा जाणवू नये म्हणून सरकारने अनेक प्रकल्प सुरु केले आहेत. पण आपणही यात हातभार लावू शकतो. वीजेचा वापर कमी करु शकतो. बचत करु शकतो. तरच विजेची ही टंचाई काही प्रमाणात दूर होऊ शकेल.

                 मग नेहमी नेहमी भार नियमनाला तोंड द्यावे लागणार नाही. तासाभराने लाईट आले आणि सर्वांनाच हायसे वाटले. मी अभ्यासाला लागले. बाबा टिव्ही पाहू लागले आणि आईने मिक्सरवरील तिचे राहीलेले काम हाती घेतले. हे सर्वच आवाज त्या क्षणी तरी मनाला आनंद देणारे वाटले. मित्रांनो तुम्‍हाला हा निबंध कसा वाटला हे  तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . धन्‍यवाद

माझ्या शाळेचा पहिला दिवस

 

           💥  माझ्या शाळेचा पहिला दिवस  💥

        प्रत्येकाने एक नं एक दिवस आपल्या शाळेतील पहिला दिवस अनुभवलेला असतोच. तो अनुभव म्हणजे अनेक भावनांचा संमिश्र मिश्रण असतो. त्यात आपल्या अनेक चांगल्या वाईट आठवणी लपलेल्या असतात.अशाच ‘माझ्या शाळेचा पहिला दिवस’ या निबंधांत आपण शाळेबद्दलच्या अनेक चांगल्या वाईट आठवणी बघणार आहोत.

         तो माझा शाळेतला पहिला दिवस होता. माझ्याकडे एक नवीन पिशवी, पाण्याची बाटली, नवीन पुस्तके, शूज आणि मोजे तसेच डोरा आकाराचा टिफिन बॉक्स होता. या सर्व नवीन गोष्टींसह मला शाळेत जाण्याचा आनंद झाला, परंतु मला नवीन मित्र बनवावे लागल्याने मला वाईट वाटले. म्हणून, त्या दिवशी माझ्यासाठी एक मित्र शोधण्यासाठी देवाला विनंती करण्यासाठी मी घर सोडण्यापूर्वी प्रार्थना कक्षाकडे धाव घेतली.

         मला वाटले की, माझा शाळेचा पहिला दिवस खूप कंटाळवाणा असेल – एकटे बसून फक्त नोट्स कॉपी करणे आणि इतरांना त्यांच्या मित्रांसोबत बोलताना आणि हसणे पाहणे. मी माझ्या वर्गात पोहोचलो. मी नवीन असताना सगळे माझ्याकडे बघत होते. देवाचे आभार! शिक्षक पटकन आले, कारण सर्वजण ओरडत होते. आपली ओळख करून द्यायची होती. मी माझी ओळख करून दिली आणि माझ्या सीटवर बसलो तेव्हा मला अचानक माझ्या मागून एक छोटासा आवाज आला. कुणीतरी “मला माफ कर” म्हटलं आणि मी मागे फिरलो.

         माझ्या आश्चर्याची गोष्ट म्हणजे ती एक सुंदर मुलगी होती. “हो” मी म्हणालो, आणि मग तिने मला विचारले की मी तिचा मित्र होऊ शकतो का? मला खूप आनंद झाला की मी हो म्हणण्यापासून स्वतःला रोखू शकलो नाही. शाळेच्या पहिल्या दिवशी एक मैत्रीण! घरी पोहोचल्यावर मी प्रार्थना कक्षाकडे धावत गेलो आणि देवाचे आभार मानले कारण शाळेत जाण्यापूर्वी मी त्या दिवशी देवाला माझ्यासाठी मित्र शोधण्यास सांगितले होते. तिचे नाव रुची. ती सात वर्षांची आहे आणि तिचा वाढदिवस 13 मे रोजी आहे, जो माझा आहे. आम्ही आता चांगले मित्र आहोत आणि तेव्हापासून आम्ही एकत्र अनेक उपक्रम करतो. आम्ही कायमचे सर्वोत्तम मित्र राहूत्या दिवशी कुटुंबात खूप उत्साह होता. आदल्या  दिवशी माझे पालक मला मंदिरात घेऊन गेले आणि माझी बॅग खूप काळजीने भरली गेली. मला आयुष्यात पहिल्यांदाच शाळेत जावं लागलं. मी तीन वर्षांचा होतो आणि मला आजही आठवते की मी पहिल्यांदा शाळेत गेलो होतो. माझे वडील मला त्यांच्या वर्गात सोडायला आले आणि त्यांनी मला माझ्या शिक्षकांशी आणि वर्गाशी परिचित होण्यास मदत केली. इतके तास घरापासून दूर राहण्याच्या विचाराचा मला तिरस्कार वाटत होता. गाडीतून उतरून वडिलांचा हात धरून मला अश्रू अनावर झाले.

          माझ्या वडिलांना माझ्या भीतीची जाणीव झाली आणि त्यांनी माझे लक्ष खेळाच्या मैदानाकडे वेधून मला आनंद देण्याचा प्रयत्न केला, जेथे झुले मला येऊन खेळण्याचे आमंत्रण देत होते. मला ज्या वर्गात जायचे होते त्या वर्गात इतर अनेक मुले आणि मुलींना प्रवेश करताना पाहिल्यानन्तर मला जरा बरे वाटले.

         मिसेस मानसी ह्या एक दयाळू शिक्षिका होत्या ज्यांनी आम्हा सर्वांना आरामाचा अनुभव दिला. शाळेत मजा आली कारण मानसी मॅम ने आम्हाला काही गाणी शिकवली आणि काही कथा सांगितल्या. तिने आमच्या शाळेत आमच्या आईची जागा घेतली.

         माझ्या जोडीदाराने त्याचे दुपारचे जेवण माझ्यासोबत शेअर करायला सुरुवात केली. आम्ही चांगले मित्र झालो आणि लवकरच मी माझ्या शाळेच्या प्रेमात पडलो. आजही, तथापि, जेव्हा मी माझ्या शाळेच्या पहिल्या दिवसाचा विचार करतो, तेव्हा मला माझ्या मनात असलेली भीती आठवते आणि माझ्या शिक्षकांनी आणि माझ्या मित्रांनी मला या भावनेवर मात करण्यास कशी मदत केली.

         शाळेतील पहिल्या दिवसाच्या माझ्या आठवणी आजही मला आठवतात.मी पुन्हा कधीही विचित्र भावनांचे मिश्रण अनुभवले नाही. नवीन मित्र बनवण्याचा उत्साह तसेच शाळेत जाण्याची चिंता – या सर्वांमुळे माझा शाळेतील पहिला दिवस सर्वात अविस्मरणीय बनला आणि माझ्या आणि माझ्या मित्रांमध्ये सामान्य असलेल्या निरागसतेची आणि मजाची मला इच्छा होती. माझा हा निबंध तुम्हाला कसा वाटला हे मला नक्की कळवा.

मी संगणक बोलतोय

 

                💣💣 मी संगणक बोलतोय 💣💣

    आपण अनेक इलेक्ट्रिक साधने वापरत असतो आणि याचे काही तोटे पण आहेत आणि फायदे पण आहेत.आपल्याला जशी वेगवेगळी मते आहेत तशी या साधनांना आहेत आजच्या या  निबंधतुन मी तुम्हाला मी संगणक बोलतो याविषयी माहिती सांगणार आहे तर चला मला सुरवात करूया.

   ओळखल का?मला मी म्हणजे तुमच्या आवडतीचा मित्र ! तुम्हाला मी नेहमी आवडतो माझा वापर तुमि वेगवेगळ्या कामासाठी करता. मला तुमच्याशी बोलायचे आहे. गप्पा मारायच्या आहेत. तुम्ही मला रोज वापरता त्याबद्दल मी तुमचे धन्यवाद मानतो. मित्रा मी तोच आहे ज्यावर तुम्ही रोज काम करता आणि पैसे कमावता जिथे तुझ्या कित्येक गोष्टी मला माहित आहेत. मी दररोज तुला बघत असतो. तू ज्यावेळी मला चालू करतो तेव्हा तू खूप आनंदी होतो. तू जेव्हा यू ट्यूब वर गुगल वर काही बघत असतो,तेव्हा मी कधी आनंदी कधी दुखी होतो.

   तुला माहीतच आहे कि तुझ्यासाठी मी किती महत्वाचा आहे. माझ्यामार्फत तू कित्येक कामे करत असतो. तू जेव्हा लहान होतास तेव्हा मला माझ्या कीबोर्ड ला खूप जोरजोरात मारत होतास. तव्हा मला खूप त्रास होत होता. पण जेव्हा तू मोठा झाला तेव्हा तूंमाझा चांगला वापर करत आहे. आणि आता बघ  माझ्यामुळे  तू किती पैसे कमवत आहेस. तशीच तू माझी खूप काळजी घेत आहेस. मला वेळेवर साफ करतोस, दुरुस्ती करतो. माझ्यामध्ये व्हायरस यायला नको म्हणून अँटिव्हायस मारतो. माझी बाहेरून आणि आतून तू काळजी घेतो. यामुळे माझ्यावर तू काम करू शकतो. कधी कधी मी जेव्हा जास्त तापतो तेव्हा तू मला आपोआप बंद करतो,तेव्हा मला खूप दुःख होते.कारण मला तुझ्यासोबत राहण्याची सवय झाली आहे. आता मी जुना झालो आहे. आता नवनवीन संगणक बाजारात येत आहेत. इंटरनेट च्या माध्यमातून अनेक माहिती आपल्यापर्यंत पोहचत आहे. तू मला कधीही तुझ्यापासून वेगळा करत नाहीस. किती चांगले संगणक बाजारात आहेत. पण तू मला कधी सोडत नाहीस. मला कधीही एकटा सोडू नको. तुझ्यापासून दूर सोडू नको.

  मी तुला रोज संगणकावर काम करत असताना बघत असतो. तू खूप चांगले यू ट्यूब चॅनल सुरु केले आहे त्यामध्ये खूप चांगले काम तू करतो आहेस. आणि फेसबुक पेज वर सुद्धा चांगले फोल्लोवॉर्स आहेत. मी खूप खूष आहे. कारण तू माझा चांगल्या कामासाठी वापर करतो. खूप आवडतो कारण माझा उपयोग तू चांगल्या कामासाठी करतो. इतर लोक मला कसे पण वापरतात आणि फोडतात ,तोडतात. पण तू तुझ्या अभ्याससाठी माझा वापर करतो. आणि चांगले काम करतो. म्हणून तुझी आणि माझी मैत्री खूप घट्ट झाली आहे. कधी कधी तू गेम खेळतो आणि यामध्ये मी काही करू करू शकत नाही हे तुझ्या हातात आहे.ते तू कमी करावे असे मला नेहमी वाटते. तुला एक सांगायचे आहे कीबोर्ड वरील बटण तू जरा हळू दाब मला खूप त्रास बाकी माझा वापर तू चांगला करतो. चल आता मला बंद कर आता तुला शाळेला जायचे आहे ना? मला बंद कर आणि जा आपण तू शाळेतून आल्यावर परत खूप गप्पा मारू आणि आता शाळेत लक्ष दे बाय बाय !

    मित्रानो मी संगणक बोलतो हा निबंध तुम्हाला कसा वाटला हे मला कंमेंट करून नक्की सांगा. आणि अजून तुम्हाला कोणत्या प्रकारचे निबंध हवे आहेत. हे मला सांगा. मी ते निबंध मी तुम्हाला माझ्या ब्लॉग मधून तुमच्यापर्यंत नक्की पोहचवेन.